پایان نامه رابطه سبک عشق با معنادارای زندگی، صمیمیت و گذشت

معرفی پایان نامه بررسی رابطه سبک های مختلف عشق با معناداری زندگی، صمیمیت و گذشت در زندگی در بین افراد متأهل؛ در 5 فصل کامل همراه با پرسشنامه ها و منابع کامل

چکیده تحقیق

هدف از انجام این پایان نامه، بررسی رابطه سبک های مختلف عشق با معناداری زندگی، صمیمیت و گذشت در زندگی در بین افراد متأهل بود. این تحقیق از نوع همبستگی است که رابطه بین متغیرهای فوق الذکر را بررسی می کند و جامعه آماری آن را افراد متأهل شهر اردبیل تشکیل داده اند و نمونه نیز شامل 100 نفر به روش تصادفی از بین زوجین انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک های عشق هندریک، شاخص ارزشمندی باتیستا و آلموند، پرسشنامه صمیمیت واکر و تامپسون و پرسشنامه گذشت والکر و گارسوخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری همبستگی و رگرسیون به روش ورود استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک های مختلف عشق و صمیمیت رابطه مثبت معنی داری وجود دارد یعنی سبک های مختلف عشق می تواند صمیمیت بین زوجین را پیش بینی کند. همچنین بین سبک های مختلف عشق و معناداری زندگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد یعنی سبک های مختلف عشق می تواند معناداری زندگی را پیش بینی کند. و دیگر اینکه بین سبک های مختلف عشق و گذشت در زوجین رابطه مثبت معنی داری وجود دارد یعنی سبک های مختلف عشق می تواند گذشت در بین زوجین را پیش بینی کند. به طور خلاصه، سبک های مختلف عشق از بین متغیرهای یاد شده صمیمیت را بهتر می تواند پیش بینی کند.

واژه های کلیدی: سبک های مختلف عشق، معناداری زندگی، صمیمیت، گذشت

رایج ترین دلیل ازدواج عشق است. برای اینکه عشق به وجود آید باید دو نفر باشد که به رشته ی محبت یکدیگر بپیوندند نیرویی که زن و مرد را به همه ارتباط می دهد، الفت یا محبت است. با آفرینش انسان عشق نیز آفریده شد. عشق بین زوجین چیزی است که علاوه بر آرامش دو طرف بر دیگر افراد خانواده هم تاثیر مثبتی دارد.

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین سبکهای مختلف عشق با صمیمیت، گذشت و معناداری زندگی در بین زوجین می باشد تا تعیین شود که رابطه ای معنادار بین این متغیرها با هم و نیز با سبک های مختلف عشق در بین افراد وجود دارد یا نه.

این پایان نامه درصدد یافتن پاسخ سوالات زیر می باشد:

1- آیا بین سبکهای مختلف عشق با معناداری زندگی، صمیمیت و گذشت رابطه وجود دارد؟

به عبارت دیگر، کدام یک از سبک های مختلف عشق پیش بینی کننده ی معناداری زندگی، صمیمت و گذشت می باشد؟

ماهیت روانشناسی عشق

از دهه 1950، روانشناسان رغبت بیشتری برای تحقیق درباره عشق از خود نشان دادند. اما با توجه به اهمیت عشق از نظر فرهنگی، هنوز درباره آن آثار کمی نوشته شده است: فقط تنی چند از نظریه پردازان تلاش کردند تا عشق را در متن نظریه ای عمومی توضیح دهند و تنها تعداد کمی از این نظریه ها برنامه تحقیقاتی جالبی ایجاد کردند. روانشناسان عشق را یک هیجان اساسی و مثبت معرفی می کنند اما در مورد مفهوم عشق و انواع آن اتفاق نظر وجود ندارد. به نظر روانشناسان انسانهای عاشق از دستگاه ایمنی بسیار فعال برخوردارند و نسبت به افراد عادی کمتر مریض می شوند، بیشتر احساس شادی می کنند و نسبت به زندگی نیز امیدواری بیشتری دارند. و در واقع عشق به انسان بهانه زنده ماندن می دهد. عشق همچنین دستگاه عصبی خود مختار را کنترل می کند؛ و تنیدگی را کاهش می دهد؛ عملکرد دستگاه ایمنی را بهتر می سازد. عشق، یک پدیده عصب شناختی پیچیده است که بر اعتماد، باور، لذت و فعالیت های پاداش دهنده مغز استوار است. عشق هم مانند همه چیز دیگر در بدن انسان با شیمی و فیزیولوژی بدن ارتباط دارد. مغز توسط مجموعه ای از مواد شیمیایی اثربخش، ما را در دام عشق گرفتار می آورد. روان پژوهان نشان داده اند در حدود 90 ثانیه تا 4 دقیقه زمان لازم است تا انسان درباره عشق کسی تعلیم بگیرد. تحقیقات گویای این مطلب است که 55% انسانها از طریق زبان جسمانی، 38% از طریق لحن صدا و سرعت سخن گفتن و فقط 8% درصد از طریق گفتگو عاشق می شوند. روانشناسان برای عشق سه مرحله پیشنهاد نموده اند: شهوت، مجذوبیت، تعلق. هر کدام از این مراحل به دلیل وجود هورمون ها و مواد شیمیایی خاصی ایجاد می شوند.

سؤال پژوهش:

کدام یک از سبکهای عشق پیش بینی کننده صمیمیت، گذشت و معناداری زندگی است و سهم هر کدام از متغیرها در تبیین صمیمیت، گذشت و معناداری زندگی چقدر است؟

تعاریف نظری و عملیاتی متغیرها

1- عشق: وقتی به یک جنس مخالف به عنوان یار وفادار و رمانتیک پاسخ داده شود اغلب امکان دارد پاسخی شدید، ناگهانی و کاملاً سوزناک احساس شود که به آن عشق گفته می شود. عشق هر حالت عاطفی تعریف شده ای است که اساساً متضاد تنفر و مترادف با اروس و یک نیروی غریزی یا غریزه ی جنسی می باشد. در این پژوهش منظور از عشق نمره ای است که آزمودنیها در مقیاس سبکهای عشق هندریک کسب می کنند. مقیاس این پرسشنامه فاصله ای می باشد.

2- صمیمیت: صمیمیت، فرآیند خود-آشکاری متقابل است که به ما الهام می بخشد خود را به طور کامل، در رمز و رازی که عشق می نامیم تسلیم دیگری سازیم. صمیمیت عبارت است از احساس محبت و اظهار آن، علاقه، مراقبت، مسئولیت و همدلی و غمخواری نسبت به فردی که او را دوست دارد. صمیمیت جنبه هیجانی و عاطفی دارد و نوعی احساس گرمی، محبت، نزدیکی، مرتبط بودن ودر قید و بند طرف مقابل بودن در فرد ایجاد می کند. استرنبرگ در مدل سه وجهی خود از عشق، صمیمیت را احساس نزدیکی با دیگری می داند.

در این پژوهش منظور از صمیمیت نمره ای است که فرد در پرسشنامه صمیمیت واکر و تامپسون می گیرد و مقیاس این پرسشنامه از نوع فاصله ای است.

3- گذشت: عفو و گذشت یعنی تمایل به صرف نظر کردن از حق خویش برای بروز خشم و کینه، قضاوت منفی و یا بی تفاوتی نسبت به کسی که موجب رنجش شده است و بروز رفتارهایی انسانگرایانه از قبیل ترحم، شفقت، انسانیت و عشق و علاقه به فرد خاطی، هر چندکه لیاقت دریافت چنین رفتارها و نقشهای انسانی را نداشته باشد.

در این پژوهش منظور از گذشت نمره ای است که فرد در پرسشنامه گذشت والکر و گارسوخ می گیرد و مقیاس این پرسشنامه از نوع فاصله ای می باشد.

4- معناداری زندگی: باتیستا و آلموند زندگی معنادار را به عنوان یک فرایند باورهای فردی می دانند تا یک منبع نهایی از محتوای باورها، به اعتقاد این پژوهشگران، هر چه فرد به ارزشهای بیشتری باور داشته و متعهد باشد، احساس می کند که زندگش اش از معنای بیشتری برخوردار است.

بامیستر معتقد است هنگامی فرد می تواند احساس کند که از یک زندگی معنادار برخوردار است که چهار نیاز او به معنا، ارضا شده باشد. این چهار نیاز عبارتنداز: 1) هدفمند بودن جهت زندگی، 2) احساس کارآمدی و کنترل، 3) برخوردار بودن از مجموعه ارزشها که بتواند بوسیله آنها کنشهایش را توجیه کند و 4) وجود یک معنای باثبات و استوار برای داشتن نوعی حس مثبت خود ارزشمندی.

فرانکل معتقد بود که انسان معنای زندگی خود را شکل می دهد. چه معناجویی مهمترین انگیزه ی انسان است که او را از دیگر موجودات متمایز می سازد. معنای زندگی می تواند با تزریق مسئولیت به زندگی توان مقابله با مشکلات زندگی را افزایش دهد. در این پژوهش منظور از معناداری نمره ای است که فرد در پرسشنامه شاخص ارزشمندی باتیستا و آلموند می گیرد. مقیاس این پرسشنامه از نوع فاصله ای است.